Elke Aalstenaar ouder dan veertig maakte er ooit zijn eerste zwembadplons. Vandaag wordt er enkel nog aan droogzwemmen gedaan en nemen schildersezels en prominente bustes de plaats in van de joelende klassen schoolslagzwemmertjes. Het Oude Zwembad van Aalst vormt al jaren de lokale kunstacademie, maar toch blijft de echo van zijn verleden hangen. Ook, meer dan ooit, tijdens Open Monumentendag, afgelopen zondag 9 september.
Kinderstemmen weergalmen in de hoge ruimte, ketsen af tegen waterverfblauwe wanden en vloeren en een vaalgrijs, gebogen plafond: ‘Echo’, klinkt het in een lach. En: ‘Plons’. Wie al te geconcentreerd luistert, meent tussen het gejoel door nog het zachte druppen van een lekkende douchekraan te horen. Wellicht is het verbeelding. Net zoals de scherpe chloorsmaak dat moet zijn, die zich nog steeds lijkt te vermengen met het ziltig-zoete van verf, papierkrullen en vers gesneden hout. In een hoek verschuilt zich nog een afvoerputje. Al jaren buiten dienst, behalve misschien als ontsnappingsroute voor een potje verfwater.
Open Monumenten Un(der)cover 